ماده ۲۴ قانون کار بیان می‌کند: در صورت خاتمه قرارداد کار، کار معین یا مدت موقت، کارفرما مکلف است به کارگری که مطابق قرارداد، یک سال یا بیشتر، به کار اشتغال داشته است برای هر سال سابقه، اعم از متوالی یا متناوب بر اساس آخرین حقوق، مبلغی معادل یک ماه حقوق به‌عنوان مزایای پایان کار به وی پرداخت نماید.
پس در حقیقت منظور از حق سنوات همان مزایای پایان کار است و فقط به کارگرانی تعلق می‌گیرد که قرارداد آنها موقت باشد و حداقل یک سال در کارگاه مشغول کار باشند. مقدار حق سنوات معادل سی روز حقوق پایه می‌باشد که فقط یک بار در سال به کارگر پرداخت خواهد شد. همچنین کارفرما می‌تواند حق سنوات را به‌تدریج و به‌صورت ماهیانه یا هر چند ماه به حساب کارگر واریز نماید.
قبل از اصلاح قانون مالیات‌های مستقیم، در بند ۵ ماده ۹۱ قانون مالیات‌های مستقیم آمده بود: حقوق بازنشستگی و وظیفه و مستمری و پایان خدمت و خسارت اخراج و بازخرید خدمت و وظیفه یا مستمری پرداختی به وراث و حق سنوات و حقوق ایام مرخصی استفاده نشده در صورتی که موقع بازنشستگی یا از کار افتادگی به حقوق‌بگیر پرداخت شود، از پرداخت مالیات معاف است.
ولی پس از اصلاح قانون مالیات‌های مستقیم بند “در صورتی که موقع بازنشستگی یا از کار افتادگی به حقوق‌بگیر پرداخت شود” حذف شد و از ابتدای سال ۹۵ سنوات به‌طور کل از پرداخت مالیات معاف است
دیدگاه
دیدگاهها بسته شد.