داراییهای سمی یا Toxic Assets

داراییهای #سمی یا Toxic Assets –

داراییهای سمی به آن دسته از داراییها گویند که قابلیت نقدشوندگی آنها از دست رفته و بازار ثانوی برای معامله آنها نیز بدلیل کمبود تقاضا دیگر موجود نیست.
در مواردی از این چنین معمولا بازاری برای خرید و فروش این داراییها موجود نمی باشد و نگهداری این نوع داراییها به معنای ضرر قطعی تلقی می شود

واژه “دارایی سمی” در بحران مالی سالهای ۹-۲۰۰۸ و پس از آن مورد استفاده قرار گرفت که بسیاری از ابزارهای مالی مانند داراییهای رهنی و بیمه نامه های اوراق قرضه بازار خرید خود و در نتیجه قابلیت نقد شوندگی خود را از دست دادند و دارندگان آنها ضرر هنگفتی را متحمل شدند.

◀️اما چگونه یک دارایی به دارایی سمی تبدیل می شود؟
برای روشن سازی مفهوم به مثال ذیل می پردازیم.
شخصی را در نظر داشته باشید که مسکنی به قیمت ۱۰۰ میلیون تومان خریداری کرده و برای خرید آن ۹۰ میلیون تومان تسهیلات مسکن ۱۰ ساله دریافت کرده است. حال پس از گذشت یک سال و افت ۵۰ درصدی قیمت مسکن (در صورت وجود حباب در بازار مسکن در سال گذشته و شکست آن در سال جاری) قیمت این واحد مسکونی به ۵۰ میلیون تومان افت کرده است در حالیکه بدهی مالک به بانک بطور تقریبی معادل ۸۰ میلیون تومان است.
این بدان معناست که اکنون ارزش بدهی به مراتب بالاتر از خود دارایی است، که این دارایی نیز در توثیق بانک می باشد. در این شرایط تنها توجیه اقتصادی عدم بازپرداخت وامی است که مبلغ آن به مراتب بالاتر از مبلغ وثیقه (ملک در توثیق بانک) است.
این دارایی که پس از وجود عرضه بالا در بازار شاهد افت چشمگیر قیمت بوده و قابلیت نقدشوندگی خود را نیز از دست داده است، و اکنون ارزش بازار آن به مراتب پایین تر از ارزش کتابی آن است ، دارایی سمی نام دارد.