مفهوم ریسک
هر یک از محققان از واژه ریسک، تعریف خاص مورد نظر خود را با اقامه دلایل و مباحث گسترده مطرح کرده اند. البته در علوم انسانی و به خصوص علوم مدیریت، این تنوع نظر عادی به نظر می رسد. با این وجود، می توان ادعا کرد در همه این تعاریف، موقعیت های توأم با ریسک سه عامل مشترک دارد:
???? عمل یا اقدام بیش از یک نتیجه به بار می آورد.
???? تا زمان ملموس شدن نتایج، از حصول هیچ یک از آن ها آگاهی قطعی در دست نیست.
???? حداقل یکی از نتایج ممکن الوقوع، پیامدهای نسبتاً نامطلوبی به همراه دارد.
پس عدم اطمینان از نتایج عمل و قرار گرفتن در معرض این عدم اطمینان از مهمترین مؤلفه های تشکیل دهنده انواع ریسک هاست.
در برخی موارد به طور کلی در مورد چگونگی نتایج آینده اطلاعی در دست نداریم و در موارد دیگر با فرض آشنایی با گزینه های مختلف نتایج آتی، بر پایه تجربه و حدس، تقریب هایی در مورد امکان وقوع هر یک به دست می آوریم. در حالت هایی خاص نیز مشروط به حاضر بودن پیش فرض هایی که آن حالت خاص را ساخته است، می توان با استفاده از فنون آماری و قوانین احتمالات، با دقت نسبی، شناخت دقیق ترس از احتمال وقوع این نتایج به دست آورد. بدیهی است با حرکت از عدم عدم اطمینان کامل به سوی عدم اطمینان نسبی آن ها، میزان ریسک نیز کمتر می شود.
در بسیاری موارد با روش های زیادی به اسم کاهش ریسک مواجه هستیم که بیشتر جنبه های ظاهری دارد.
مثلا اگر ملاک را ریسک مارکوئیتزی قرار دهیم، بعضی متدها می خواهند با پاک کن معمولی یکی از نقطه که با خودکار بوجود آمده را پاک کنند. شاید به ظاهر توفیقاتی داشته باشند اما در واقع نقطه و اثرات آن کاملا باقی مانده است.
به صورت واضح متدهایی که تحت عنوان مدیریت ریسک در پروژه ها انجام می شود از آنجایی که بر اساس مدل بومی پروژه های ما نیست صرفاً جنبه ی داستانی دارد و می بینیم که کماکان میانگین شکست پروژه هایی که از این متدها استفاده کرده اند با پروژه هایی که استفاده نکرده اند اختلاف معنا داری ندارد. در مواردی حتی شکست بدتری هم داشته اند بخاطر هزینه های اجرای این متدها!
این بدان معناست که ما:
۱⃣اولا شدیدا ابزار زده شده ایم(همچون حوزه های کیفیت)
۲⃣ثانیاً استفاده صحیح از ابزارها را نمی دانیم
۳⃣ثالثا اعداد روی کاغذ برای ما به هدف نهایی تبدیل شده بی آنکه واقعیت مهم باشد
۴⃣رابعاً اینکه از بازخوردهای تصمیماتمان بی اطلاعیم و…
دیدگاه
دیدگاهی ثبت نشده.